همه نکاتی که باید درباره قرعه‌کشی لیگ قهرمانان اروپا بدانید
هواداران باید منتظر چه چیزهایی در لیگ قهرمانان امسال باشند، چه نکاتی از مسابقات امسال قابل ذکر هستند و چه انتقاداتی هنوز جریان دارد.
پنجشنبه غروب به وقت تهران هفتاد و یکمین دوره رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا، جذاب‌ترین رقابت باشگاهی جهان قرعه‌کشی شد و این مسابقات از ماه آینده رسما آغاز می‌شود؛ با اعلام برنامه دیدارهای مرحله لیگ در قرعه‌کشی.
به گزارش روزنامه اعتماد، در ادامه به این می‌پردازیم که هواداران باید منتظر چه چیزهایی باشند، چه نکاتی از مسابقات امسال قابل ذکر هستند و چه انتقاداتی هنوز جریان دارد.
جالب‌ترین بازی‌های این فصل
در نگاه اول لیورپول - رئال مادرید، آرسنال - بایرن، چلسی - ناپولی، مادرید - منچسترسیتی، بایرن - چلسی، نیوکاسل - بارسلونا، اینتر - لیورپول، پاری‌سن‌ژرمن - بایرن، سیتی - ناپولی، مادرید - یوونتوس و چلسی - بارسلونا بازی‌های جذاب دور گروهی یوسیال این فصل است. همچنین توجه شما را به نکات زیر جلب می‌کنیم.
نیوکاسل - بارسلونا؛ وقتی این دو تیم در سال ۱۹۹۷ بازی کردند و فاوستینو آسپریا هت‌تریک کرد واقعا شگفت‌انگیز بود. سنت جیمز پارک در چنین شب‌هایی فوق‌العاده است و ادی هاو تیمش را پرانرژی خواهد کرد. آزمونی بزرگ برای لامین یامال و هم‌تیمی‌هایش.
رئال - غیرت قزاقستان؛ کاپیتان غیرت، آلیاکساندر مارتینویچ گفت که رویای بازی مقابل رئال مادرید را دارد؛ بعد از اینکه تیم قزاقی با حذف سلتیک در پلی‌آف به این مرحله رسید، رویایش به حقیقت پیوست. کوین دی بروینه هم با ناپولی دوباره به منچسترسیتی برمی‌گردد.
لیورپول - رئال مادرید در آنفیلد؛ این واقعا یک آزمون جذاب برای تیم جدید لیورپول است و البته یک «شب باشکوه زیر نورافکن‌ها» برای بازگشت آرنولد به زادگاهش.
کدام تیم بزرگ بیشترین خطر حذف در مرحله گروهی را دارد؟
بسیاری از کارشناسان معتقد هستند که قرعه چلسی واقعا سخت است؛ آنها باید مقابل بایرن مونیخ، بارسلونا، ناپولی، بنفیکا، آتالانتا و آژاکس بازی کنند. یکی از کارشناسان در این رابطه گفت: خیلی زود است برای قضاوت، چون هنوز یک دور پلی‌آف و پنجره نقل‌وانتقالات زمستانی باقی مانده. از سمت دیگر آتالانتا باشگاه کوچکی است که تقریبا یک دهه مثل یک تیم بزرگ بازی کرده. آزمونی بزرگ برای ایوان یوریچ. در هر صورت نگاه سریع به قرعه چلسی نشان می‌دهد کارشان سخت است. مخصوصا اینکه آنها مدتی از این مسابقات دور بودند.
کدام تیم کمتر شناخته شده می‌تواند غافلگیرمان کند؟
در این دوره شاهد حضور برخی تیم‌ها برای نخستین‌بار در یوسیال هستیم. همچنین چند مهمان جدید داریم که گاهی سروکله‌شان در این تورنمنت پیدا می‌شود. در این بین شاید بُودوگلیمت بتواند توجهات را جلب کند. البته بعید است به جمع ۱۶ تیم برتر برسد، اما می‌تواند یکی، دو شگفتی خلق کند.
همچنین گالاتاسرای یک اسب سیاه است که سوارکارش را پرت می‌کند و از حصار می‌گذرد! آنها ویکتور اوسیمن را دایمی خریده‌اند و لروی سانه را هم رایگان جذب کرده‌اند و البته ناپولی با آنتونیو کونته شاید در این فرمت جدید بهتر ظاهر شود.
از سمت دیگر چهار مهاجم اینتراخت فرانکفورت خطرناکند. با خروج اکی‌تیکه به لیورپول، جاننی بورکارت از ماینتس و ریتسو دوان از فرایبورگ جذب شدند و با ژان-ماتئو باهویا و جان اوزون ترکیب جالبی ساخته‌اند. شاید دفاع ضعیف مانع پیشرفتشان شود، اما می‌توانند یکی، دو تیم بزرگ را اذیت کنند.
غیرت قزاقستان، به خاطر موقعیت جغرافیایی می‌تواند نتایج عجیب بگیرد. پروازهای طولانی و اختلاف ساعت می‌تواند به نفعشان باشد. ورزشگاهشان به چین نزدیک‌تر است تا به روسیه. برای درک فاصله این را در نظر بگیرید: اگر از لندن رانندگی کنید، بیش از ۴۰۰۰ مایل و ۷۶ ساعت طول می‌کشد. سفر برگشت خیلی طولانی است و این را می‌توانید از سلتیک بپرسید.
مارسی هم قابل توجه است. آنها قبلا قهرمان اروپا شده‌اند، اما از فصل 12-2011 به مرحله حذفی لیگ قهرمانان نرسیده‌اند. با روبرتو دِ زربی، دیدن عملکردشان جالب است.
کدام استعداد ناشناخته ستاره خواهد شد؟
برخی بازیکنان فرصت دارند در یوسیال خودشان را نشان دهند. کریستوس تسولیس، وینگر یونانی کلوب بروژ یکی از آنهاست. در پلی‌آف مقابل رنجرز درخشید. استانیسلاو لوبوتکا، هافبک ناپولی هم زیرنظر داشته باشید. بازیکن۳۰ ساله اسلواک که کمتر از همه درباره‌اش صحبت می‌شود. اما معدود شماره ۶هایی در اروپا هستند که مثل او ریتم بازی را سریع یا کند می‌کنند.
رائول فلوروچ از یونیون سن‌ژیلواز هم گزینه خوبی است. مهاجم ۲۴ ساله اتریشی که تازه از المپیا اسلوونی آمده. هر ۱۱۱ دقیقه یک گل در لیگ بلژیک زده و نشان داده با فلسفه باشگاه هماهنگ است. ریو نگوموها که وقتی به لیورپول رفت فقط ۱۰ سال داشت و در سال ۲۰۱۹ قهرمان شد. حالا در ۱۷ سالگی در لیورپول گل زده: هم در آنفیلد، هم در لیگ برتر. بعید نیست در لیگ قهرمانان هم بدرخشد.
دیگری مگنس آکلیوش از موناکو است. ۲۳ ساله، تکنیکی و خوش‌حرکت؛ اغلب با دریبل به سمت دروازه می‌رود. فصل گذشته ۱۰ پاس گل داد.
بهترین گلزن رقابت‌ها چه کسی خواهد بود؟
یک جواب کلیشه‌ای می‌گوید ارلینگ هالند؛ البته اگر سیتی به اندازه کافی جلو برود. رافینیا که فصل گذشته آقای گل شد هم داریم و شاید دوباره این اتفاق بیفتد. ولی هیوگو اکی‌تیکه هم در هر بازی‌اش برای لیورپول گل زده. هری کین در بایرن مونیخ خیلی آماده به نظر می‌رسد و خط حمله خطرناکی را هدایت می‌کند. ژوائو پدرو شروع خوبی در چلسی داشته و می‌تواند در هشت بازی مرحله لیگ گل‌های زیادی بزند. کودی گاکپو از لیورپول هم عاشق جام‌هاست. در نهایت اگر پاری‌سن‌ژرمن مثل فصل گذشته جلو برود، عثمان دمبله گزینه جدی است.
کدام تیم‌های دوست‌داشتنی جایشان خالی است؟
حذف سلتیک و رنجرز در پلی‌آف (مقابل غیرت و بروژ) واقعا تلخ بود. هر دو تیم فصل گذشته رنگ و حال خاصی به اروپا داده بودند. آکتورکوغلو با گلش برای بنفیکا، جلوی صعود فنرباغچه را گرفت و ما هشت کنفرانس مطبوعاتی ژوزه مورینیو را از دست دادیم! بولونیا هم حیف شد! آنها فصل گذشته پس از ۶۰ سال وارد لیگ قهرمانان شدند ولی امسال جا ماندند.
انتقادات ادامه‌دار به فرمت جدید
نشریه گاردین در این رابطه با اشاره به مراسم قرعه‌کشی نوشت: در میان این بارش گل‌ها و جدول‌های لحظه‌ای، شاید هیچ کس متوجه نشود که آن همه بازی عملا اهمیت چندانی ندارند؛ چراکه بعد از انجام ۱۴۴ بازی، تنها به ۲۴ تیم پایانی و البته کاملا قابل‌پیش‌بینی می‌رسیم. تازه از آن مرحله، رقابت واقعی آغاز می‌شود.
فصل گذشته تعجب‌آور بود که چقدر نگاه‌ها به فرمت جدید لیگ قهرمانان مثبت بود؛ بیشتر این نگاه مثبت از سوی یوفا تبلیغ می‌شد که نمایندگانش در مراسم قرعه‌کشی بار دیگر تکرار کردند که «همه چیز موفقیت‌آمیز» بوده است، هر چند هیچ داده‌ای مثل آمار بیننده ارایه نشد.
آنها فقط به رکورد بیشترین میانگین گل در هر بازی اشاره کردند؛ اما خب وقتی تیم‌هایی با خط دفاعی فاجعه‌بار مثل سالزبورگ، اسلوان براتیسلاوا و یانگ بویز حضور دارند، طبیعی است گل زیاد زده شود.
پیش از قرعه‌کشی، ویدیوی دیگری از یوفا پخش شد. در آن ویدیو زلاتان ابراهیموویچ وعده داده بود که «فوتبال بیشتری» و «هیجان بیشتری» خواهیم داشت. در مورد اول درست بود؛ اما دومی چندان محقق نشد. پیروزی لیورپول مقابل رئال مادرید یا برد آرسنال برابر پاری‌سن‌ژرمن، در لحظه به نظر رویدادی مهم می‌آمد، اما بعدتر معلوم شد که چقدر گمراه‌کننده و در نهایت بی‌اهمیت بودند.
شاید فوتبال امروز فقط به «محتوا» تبدیل شده باشد و هواداران همچنان از دیدن برخورد تیم‌های بزرگ لذت ببرند، حتی اگر بی‌معنا باشد - یا شاید هم واکنشی در راه است. باشگاه‌ها هم ممکن است به این نتیجه برسند که نیازی نیست در هر بازی تمام توان خود را خرج کنند. شاید رسیدن به جمع هشت تیم بالای جدول خوب باشد - هرچند جالب است که پاداش اصلی آن صرفا معافیت از دو بازی اضافه است - اما اصلا حیاتی نیست.
حتی ممکن است برای یک مدعی واقعی ارزش داشته باشد مقابل رقیبی هم‌سطح با ترکیب دوم بازی کند تا مبادا به او برای جدالی مهم‌تر در مراحل بعد تمرین و انگیزه بدهد. این همان مشکلی است که وقتی فوتبال به «تولید محتوا» تقلیل پیدا می‌کند پیش می‌آید؛ محتوایی که عملا معنا و وزنی ندارد.
اما در نهایت، تیم‌های بزرگ صعود خواهند کرد: پنج برد و یک تساوی برای صعود مستقیم به هشت تیم برتر کافی است یا سه برد و دو مساوی برای رفتن به پلی‌آف. یکی، دو تیم غیرمدعی شاید به پلی‌آف برسند و همه درباره فرصت‌های «فرمت جدید» حرف خواهند زد؛ اما در مرحله یک‌هشتم، باز هم همان تیم‌های آشنا از لیگ‌های غرب اروپا را خواهیم دید و یوفا دوباره اعلام خواهد کرد که این یک «موفقیت بزرگ» بوده است.
سپس مثل فصل گذشته، یک بازی خارق‌العاده مثل نیمه‌نهایی اینتر - بارسلونا اتفاق می‌افتد و همه چرندیات قبل از آن به کلی فراموش خواهد شد.